Dijabetes Mellitus, u narodu poznat kao šećerna bolest, predstavlja hronično oboljenje u kom ljudsko telo, odnosno pankreas, ne proizvodi dovoljnu količinu insulina.

Unosom hrane, koja se razgrađuje u digestivnom traktu, nastaje glukoza, odnosno šećer koji se doprema do krvnih sudova i mišićnih ćelija. Kod ljudi obolelih od dijabetesa, beta ćelije pankreasa ne proizvode dovoljnu količinu insulina, koji snižava nivo šećera u krvi, te nema optimalnog nivoa glukoze u krvi i dolazi do nastanka – hiperglikemije.

Hiperglikemija je povišen nivo šećera u krvi, i kao posledica dugotrajne hiperglikemije može doći do pojave acetona u urinu, odnosno pojave koja se naziva – ketoacidoza.

Hipoglikemija predstavlja niži nivo glukoze u krvi, od optimalnog nivoa, čime može doći do hipoglikemijske kome. U tom slučaju treba HITNO reagovati i ubrizgati injekciju glukagona, hormona koji podiže nivo šećera u krvi, u mišić ruke ili noge.

Prema Svetskoj Zdravstvenoj Organizaciji, granične vrednosti nivoa šećera u krvi su 3.9 mmol/L – 5.6 mmol/L.

Procenjuje se da više od 400 miliona ljudi širom sveta boluje od dijabetesa.

Naši najmlađi se susreću sa posebnim tipom ove bolesti – Dijabetesom tip 1, čije smo karakteristike naveli u tekstu. Najveći broj dece razvije ovu bolest u mlađem uzrastu od 4-te do 7-me.  godine ili u pubertetskom periodu, od 10-te do 13-te godine života. Dijabetes tip 1 se uglavnom javlja kao posledica infektivnih agenasa, najčešće virusa i to tokom jeseni i zime.